کد مطلب:34021 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:140
«از آنجا كه خدر عظمت و بلاغت بهاعلا درجات رسیده است و فهم بسیاری از طبقات مردم از درك مزایای آن عاجز بوده است، توضیح و شرح و بیان و ترجمه ی آن به دیگر زبانها، چه به نظم و چه به نثر، ضرورت یافته است تا نفع آن عاید نوع انسان و تمام افراد گردد.. خدای بزرگ گروهی از بزرگان مسلمانان را اعم از عرب و غیر عرب و سنی و شیعه و جز اینان را توفیق داده است تا با همه ی امكانات و وسع و تلاش و توفیق و سعادتی كه دارا بوده اند به این امر مهم اهتمام نمایند. برخی از این بزرگان تمام نهج البلاغه را شرح كرده اند و برخی بر تمام آن حاشیه زده داند یا فقط مشكلات ان را شرح داده اند، یا تنها خطبه ها را شرح كرده اند، یا تمام نامه های آن را، یا تمام كلمات قصار را، یا بعضی ازاین بخشها را شرح نموده اند. برخی دیگر نیز تمام نهج البلاغه یا قسمتی از آن را به به زبانهای دیگر ترجمه كرده اند، یا همگی یا بخشی از آن را به شعر فارسی با زبانی دیگر برگردانده اند، یا درباره ی بعضی از آنچه به نهج البلاغه متعلق بوده است، كتاب نوشته و تعداد خطبه ها و نامه ها یا فهرست الفاظ آن را برشمرده اند، یا در شناسایی آن قلم زده اند و نظایر اینها از این گونه تالیفات.»[2]. [صفحه 348] البته هر چه درباره ی نهج البلاغه و بااستفاده از آن به قلم آمده است در برابر دریای بیكران نهج البلاغه شماره ای نیست.
والایی و شگفتی و پر محتوایی بی بدیل نهج البلاغه سبب شده است كه از عصر تالیف آن در سال 400 هجری تاكنون صدها كتاب درباره ی آن تالیف شود.[1] اندیشمندان و پژوهندگان، از ملیتها ومذاهب و مرامهای گوناگون، این كتاب شگفت را مورد توجه قرار داده و آثار مختلفی درباره ی آن نگاشته اند. شیخ آقا بزرگ تهرانی، كتابشناس بی نظیر معاصر، در این باره می نویسد:
صفحه 348.